
100 LAT EDITH PIAF
Chyba wszyscy znają „La vie en rose”. Piosenka ta od kilkudziesięciu lat cieszy nasze zmysły. Słyszeliśmy ją w niezliczonej ilości wykonań. Jej dźwięki przenikają w większości filmów z Francją w tle. Artyści wręcz prześcigają się w różnorodności przedstawień. Jednak nic nie może równać się z pierwowzorem. Najwspanialsze jest właśnie ono – pierwsze – zaśpiewane przez francuską Madame – Edith Piaf.
To nie tylko artystka w pełni tego słowa znaczeniu. Stała się legendą, historią, inspiracją i muzą. Całe życie walczyła ze światem oraz samą sobą, a mimo wszystko pozostała niedościgniętym wzorem. Jej głos oraz charyzma do dziś zachwycają. Kim była? Kilka lat temu powstał niezwykły film z niezapomnianą rolą Marion Cotillard w roli tytułowej. Pełen emocji i wzruszeń przybliżył postać Piaf. Ale to nie wszystko. Księgarnie uginają się pod biografiami artystki. Niebawem opiszemy na portalu jedną z nich, ukazującą relację Edith i Św. Teresy. Ale dziś. Chcielibyśmy przedstawić kilkanaście informacji, ciekawostek o kobiecie w czerni i jej utworach. Niektóre pewnie znacie, inne mogą być dla Was nowością.
Edith Giovanna Gassion – tak brzmi prawdziwe nazwisko
19 grudzień 1915 – data urodzenia
Rue de Belleville 72 – miejsce urodzenia, podobno były to schody kamienicy
Louis Gassion – ojciec, artysta cyrkowy
Annetta Maillard – śpiewaczka znana pod pseudonimem Line Mars
Babka w Normandii – miała dom publiczny, w którym dziewczynka zamieszkała na kilka lat
Wzrok – w wieku 3 lat straciła wzrok. Była niewidoma do 7 roku życia
Św Teresa z Lisieux – to dzięki modlitwie do francuskiej świętej, Edith odzyskała wzrok
Ulica – gdy ojciec wrócił z frontu, zabrał ją do Paryża, by razem z nim występowała na ulicach
15 rok życia – rozpoczęła samodzielne życie, śpiewając na Montmartre
Córka – w roku 1933 urodziła córkę – Marcelle, która zmarła w wieku 2 lat
1935 –odkryta przez impresaria Louisa Leplée rozpoczyna występy w jego kabarecie “Le Gerny’s”
Piaf – zyskuje pseudonim “La Môme Piaf” czyli wróbelek, ze względu na swój niski wzrost (1.47m)
Raymond Asso – zakochany w Piaf, pomógł jej po śmierci Leplée
1937 – nagrała pierwszą piosenkę „Mon légionnaire”
Music Hall ABC – pierwsze występy dla coraz większej publiczności
1940 – współpraca z Michelem Emer i utwór „L’Accordéoniste
Niemcy – w czasie wojny wyruszyła w trasę, by śpiewać dla francuskich jeńców
Jean Cocteau – przyjaźń i współpraca, pisał dla niej sztuki, np.: „Le bel Indifférent”
„La vie en rose” – z konieczności rozpoczęła pisanie własnych tekstów. Powstała legenda
Yves Montand – dzięki niej osiągnął sukces. Mówi się też o romansie artystów
Stany Zjednoczone – trasa wraz z zespołem Les Compagnons de la Chanson w 1947
Marlena Dietrich – poznały się w USA, przyjaźniły całe życie
Marcel Cerdan – bokser, największa miłość Edith, zmarł w katastrofie lotniczej lecąc do ukochanej
„Hymne à l’amour” – powstał po śmierci Marcela
Olimpia – wielokrotnie występowała w tej słynnej sali
Wypadek samochodowy – dwa w 1952 roku
Narkotyki – uzależniła się po od morfiny po bólu, który pojawił się po wypadkach
Kliniki – zgłaszała się niejednokrotnie na leczenie z uzależnienia
Małżeństwo – 1952 rok, jej wybrankiem został francuski piosenkarz, Jacques Pills
„Je ne regrette rien” – 1960 – zwana dziś muzycznym testamentem
Théophanis Lamboukas – drugi mąż Edith
“A quoi ça sert l’amour” – utwór dla męża, z którym śpiewała w duecie
Grasse – miasteczko w Prowansji, spędziła tam ostatnie miesiąca życia
Śpiączka – w tym stanie była przed samą śmiercią
Rak wątroby – zabił ją w 10 października 1963
Père Lachaise – cmentarz w Paryżu, na którym została pochowana
Paryż – ukochane miejsce, bez niego jak mówiła, nie mogłaby istnieć
Muzeum Edith Piaf – powstało w 1977 w Paryżu, przy Crespin du Gast nr 5
Największe przeboje:
“Mon légionnaire” (1936)
“Le Fanion de la Légion” (1936)
“Les Feuilles Mortes”
“L’Accordéoniste” (1940)
“Tu es partout” (1943)
“La vie en rose” (1945)
“Les Trois Cloches” (1945)
“Hymne à l’amour” (1949)
“Padam… Padam…” (1951)
“Bravo pour le clown” (1953)
“Sous le ciel de Paris” (1954)
“La goulante du Pauvre Jean” (1954)
“Les Amants d’un jour” (1956)
“La Foule” (1957)
“Milord” (1959)
“Non, je ne regrette rien” (1960)
“Le chant d’amour” (1963)
“À quoi ça sert l’amour ?”
“Le prisonnier de la tour”
“L’Homme à la moto”
“Mon Dieu”
“Mon manège à moi”
Edith Piaf jako aktorka występowała m.in.:
1936 La Garçonne
1941 Montmartre-sur-Seine jako Lily
1946 Étoile sans lumière jako Madeleine
1948 Neuf garçons, un coeur jako Christine
1952 Paris chante toujours!
1954 French Cancan jako Eugénie Buffet
1954 Boum sur Paris
1958 Música de siempre
1959 Les Amants de demain jako Simone


ALBERT CAMUS O AMERYCE
Może Ci się spodobać

PARYŻ NA WEEKEND – PRZEWODNIK CELOWNIK
5 kwietnia, 2019
GNIEW, BUNT, BEZPRAWIE. RECENZJA „W CIENIU GILOTYNY”
25 lipca, 2019